Muerto, pero con las botas puestas... (30 de agosto de 2010)
No sé por dónde empezar. Todavía estoy en un estado de euforia. Ya he cenado y me encuentro con los compis a las puertas del hotel, tomando un café. ¡No paro de recibir llamadas y mensajes de muchos de vosotros! Especialmente me ha emocionado la de mis padres... al oír sus voces se me ha puesto la piel de gallina.
También he vivido el lado opuesto, la cara más amarga, fui engullido por el pelotón en las primeras rampas de la subida final. En ese momento me vine abajo, quité el plato grande, puse el 23 y para meta. Una situación muy injusta, pero así es la grandeza de este deporte... otras veces soy yo el que tira para coger al fugado y viendo también la pancarta de llegada. Hoy fui yo y mañana será otro, no dejan de ser hechos que se producen por la misma carrera.
Ya en frío empiezo a valorar el hecho de subirme al podium como portador del maillot de la Montaña. Ser protagonista durante muchos kilómetros en fuga... una fuga que no os podéis imaginar lo que ha costado hacerse. El ritmo desde la salida ha sido endiablado, todos querían la escapada y los que no estaban no se conformaban con el dibujo que había en la carrera. El calor también ha hecho mella, aunque no tanto como ayer, pero sobre todo debido al terreno por el que hemos transitado, ya que los únicos kilómetros llanos han sido cuando he cruzado la ciudad de Málaga. Superamos los 3400 m. de desnivel... y a una velocidad altísima.
Hoy es uno de esos días que, como se dice en el argot ciclista, "iba sin cadena". Desde el banderazo de salida me he encontrado muy bien y en el puerto largo de la jornada decidí irme en solitario. Lástima que al final las fuerzas me faltaron para esos dos últimos kilómetros, que en verdad tenían una dureza más que considerable.
Ahora toca recuperar fuerzas, apenas he descansado en la tarde de hoy. Me ha tocado pasar control, atender a los medios de comunicación, el masaje, la cena y hablar con la gente. ¡Pero qué os puedo decir, todos los sin sabores que me han tocado vivir esta temporada con las lesiones, se recompensa con lo vivido en el día de hoy...!
Quiero agradeceros vuestras llamadas y mensajes de ánimo y felicitación. Me es imposible contestar a todos y por eso desde aquí... ¡MIL GRACIAS por las muestras de cariño hacia mi persona!
¡Saludos!
20 comentarios:
Noraboa... nós tamén nos emocionamos durante a etapa, e sufrimos, pero creo que despois de todo o recordo debe ser bo, aínda co agridoce dese final.
Da dureza da etapa dan fe un par de datos, senon me engana a memoria a estas horas da madrugada, na primeira hora de carreira fixestes 42 kilómetros, e non eran chairos, e segundo: gañador Philippe Gilbert, segundo Joaquim Rodríguez... casiná! e ti aguantando a pelexa con eses galgos ate o último kilómetro! Impresionante; a pesar da decepción inicial por ter tan cerca a victoria nunha grande, o dito, ó final unha grande alegría e motivo de orgullo e satisfacción, e boa proba e que un montón de xente te felicitou xa sen esperar a que publicaras a entrada de hoxe. Segue así.
Saúde.
Felicidades crack!
sige asi campeon, hazte notar y llegara tu momento enorabuena y a segir .
te enviaremos fuerzas desde haqui haber si te llegan.
Eres un maquina,falta gente valiente como tu en ciclismo.Y recuerdo,el que la sigue,la consigue.Seguro que en esta vuelta volveras a tener otra oportunidad.
Un saludo y mucha suerte
muchos animos sigue asi tu vales
Impresionante Serafín. Tanto a miña dona como eu quedamos sen uñas. O ciclismo xa che debe polo menos 1. Como ti ben dis un día persegues ti e outro perseguenche, pero esto é a grandeza deste e do deporte en xeral.
Vinte medio chafado na entrevista de Tve, e para nada tiñas que estar moi orgulloso do que conseguistes, pero supoño que co tempo se valora máis.
Un saúdo e a seguir intentandoo.
Por certo o entrevistador de tve pareceume un pouco maledecuado, cando che dixo o do rollo que soltaras ou algo así.
Moito ánimo.
Roberto Ración (Padrón).
Noraboa pola etapa de onte, na galiza estamos orgullosos de ver coma o noso equipo segue a dar espectaculo coma o do ano pasado, moitas grazas.
E todas as mensaxes de animo que dis que recibes as mereces, unha etapa coma a de onte non esta ao alcance de moita xente.
Moita sorte no que queda e este ano o xacobeo mellorara o do ano pasado, por moi dificil que sexa, podedes, xa que tedes un equipazo.
Saudos dende coruña.
Desde Girona...
... lo de hoy me ha recordado un montón a los nervios que pasé delante de la TV. con Ochoa hace años en Hautacam cuando Armstrong mordía desde atrás. A él le salió cara... y a tí también, no lo dudes: El maillot y sobretodo la fuerza y ése orgullo que mostráis siempre defendiendo vuestros colores.
A continuar fuerte y ojalá pudieras supeditar el apoyo a "Eze" para robarle la montaña a Moncoutié y alguno más...
Vuestro coraje es un ejemplo para los que nos gustaría contar con un equipo que nos pudiera representar como lo hacéis vosotros a vuestra tierra. Espero y deseo que la Xunta continúe apoyando al ciclismo por muchos años... motivos como has dado hoy no les faltan.
SUERTE A TODO EL EQUIPO
Co de crack xa me quedo corto.Xa non me quedan calificativos para poderte dicir,xa te dixereron de todo,pero despois do que fixeste na etapa de onte todo o que te dixeron foi pouco. Mentras eu escribo tí xa debes estar preparándote para a etapa de hoxe.Pero coma sempre ¡¡¡¡MOITA SORTE!!!!
e a manter os lunares ata Madrid. Un saudo.
esta todo dito, simplemente gracias por adestrar en gran medida para nos...
Eres un fenómeno Sera, impresionante etapa, que pena o final, pero era normal despois de ver como viña o pelotón. Bueno, enorabuena por ese maillot. Desde o equipo de Loitar contra o Imposible un saludo.
GRANDE SERA!!!etapon la de hoy,hay que seguir intentandolo que al final caera la etapa seguro.
Gracias sera polo que nos fixeches gozar onte. O premio das setas xa o tes asegurado pero agora a loitar por un de verdade (etapa ou montaña) Veña a darlle duro e a sufrir
Sindo e Tasio
vale chaval...
Home claro.....que eres un fenomeno.
DESDE OFILLODAXON Y COMO SIEMPRE NOS ALEGRAMOS DE ESAS "GAMBERRADAS" QUE HACES ULTIMAMENTE EN LA VUELTA, ASI QUE SEPAS QUE ESTAMOS CONTIGO HASTA LA MUERTE....DISFRUTA DEL MOMENTO Y DANOS ALGUNA OTRA CAMPANA...QUE SEGURO QUE EL MAILLOT DE LA MONTAÑA YA ES NUESTRO.....LO DICHO SALUDOS PARA TODOS VOSOTROS Y EN ESPECIAL PARA TI......
Desde Martín:
Ánimo Sera, ayer fuiste muy grande como siempre,gracias por eses momentos y por más que nos darás.A.L.D.y V
Siempre es mejor morir en la orilla que ir en la grupeta cuando se supone que eres un crack, como Andy, o ya ni correr como otros muchos ...Has tenido una temporada dificil físicamente, y por eso es mayor la alegría de verte bien, ..ademas ayer que todos estaban "fresquitos" pese al calor...seguro que no fue una escapada gratuita..
Asi que gracias por ser valiente!!!
Desde o bar de Mavia forzas para chegar ata Madrid con ese maillot.Disfruta do momento.
Noraboa Sera nos fixestes disfrutar dun grandioso momento e esperemos que continuen estes momentos Noraboa!
Deja tu comentario